Uit je comfortzone komen … niet evident, wel boeiend!

Het verhaal van een opmerkelijke carrièreswitch: van MDL arts naar onderzoekarts

Eind 2017 ontmoet ik voor het eerst de Nederlandse MDL arts Dr C.K. Dit was op een evenement georganiseerd door onze Nederlandse partner BKV. Verschillende landen werden voorgesteld, zoals Aruba, Zweden, Duitsland en ja ook het exotische België.

Toch wel iets van 5 artsen in mijn zaaltje op dat moment die net iets meer wensten te weten over België. Naast de facts en figures over jobs en werken in Belgische ziekenhuizen, geef ik toe dat ik hen ook heb proberen verleiden met al het lekkers en moois wat ons Belgenland te bieden heeft.

Daar ontmoette ik een bijzondere arts van 55 jaar. Na een traject van een 30tal jaar binnen een ziekenhuis wist ze het zo niet echt. De kinderen uit het huis, echtgenoot die zeer flexibel is aangaande de job invulling en een periode van ziekte die net iets langer duurde dan verwacht. Bovendien op zoek naar avontuur dat ze eigenlijk met de paplepel mee gekregen had. Wat moest ze nu gaan doen? Wilde ze nog echt in een ziekenhuisomgeving werken? Het werken met patiënten, ja geeft voldoening maar wilde ze nu echt nog het zoveelste onderzoek voorschrijven?

Een keerpunt, een nieuwe stap. Ook artsen staan soms voor die keuze. Artsen studeren, specialiseren en volgen een bepaalde weg… steeds meer gefocust op dit domein. Maar wat als ze plots realiseren dat er naast deze muren ook andere wegen zijn. Zijn die er überhaupt?

Niet lang na dit contact zijn wij voor een groot farma concern een zoektocht gestart naar onderzoekartsen. Deze artsen moeten zich, vanuit “fase 2” onderzoeken, focussen op gezonde vrijwilligers tijdens een testfase voor nieuwe medicatie. Hierbij moet strikt het protocol gevolgd worden. Aanvankelijk leek het mij vrij operationeel werk, ware het niet dat dit een zeer ambitieus bedrijf is. Een bedrijf waar medewerkers vooral gemotiveerd worden om te groeien en verder te ontwikkelen.

Dit was nu net wat we haar voorgesteld hebben. Hey, heb je hier al ooit eens aan gedacht?
Nee, dat had ze dus niet en ze wist eigenlijk zelfs niet dat deze functies bestaan. Als arts in een ziekenhuis kom je hier in principe niet meteen mee in aanraking, leerde ik snel. Ook merkte ik enige onzekerheid, kan ik dit wel? Kan ik dit nog allemaal aanleren op mijn leeftijd? Kan ik deze grote ommezwaai wel maken?

Maar aan de andere kant merkte ze zelf op ‘Ik kan via deze weg wel degelijk iets heel boeiend gaan doen. Bovendien doe ik er maatschappelijk ook iets relevant mee’. Want dat is ook waar ze nu net naar op zoek was, deze zingeving. Onderzoek naar nieuwe medicatie, naar nieuwe behandelingen, kortom mensen nog beter kunnen helpen via deze weg en een beter en gezonder leven bieden.. Is dat niet waar ze initieel voor gekozen had aan de start van haar artsen studie?

Ondertussen zijn we een jaar verder… een jaar aan de slag, een jaar in Antwerpen (tijdens de werkweek). We praten bij met een natje en droogje. We zien een ontspannen arts, die zich thuis voelt in de koekenstad. En ja, zelfs al een sociaal leven wist uit te bouwen. Nu na een jaar kan ze pas echt zeggen dat ze de job goed doorheeft, dat ze helemaal mee is. Toch viel het IT luik haar in begin zwaar. Daar waar jongere collega’s hier meteen mee weg waren, was dit serieus wennen en bijbenen. Anderzijds heeft ze ontzettend boeiende opleidingen mogen volgen aan King’s college in Londen. Meer nog, heeft ze nu de kans gekregen om namens het bedrijf aanspreekpunt te zijn binnen een Europees project waarbij zowel de farmasector, Universiteiten en andere start-ups op zoek gaan naar nieuwe methoden om vroegtijdig ziektes op te sporen. Dit netwerken en coördineren bevalt haar sterk. Meer nog, een mooie transformatie wordt zichtbaar. Waar we in begin een arts leerde kennen die twijfelde of ze deze ommezwaai wel zou kunnen, zien we nu een arts in volle ontdekking. Gemotiveerd om hierin verder te gaan en te groeien en vooral om haar jarenlange kennis én ervaring met patiënten positief om te zetten binnen haar huidige job. Via dit project merkt ze dat ze ergens toch een spil kan zijn om de ziekenhuiswereld dichter bij de onderzoeks- en farmasector te brengen.

Ze beklemtoont wel dat dit natuurlijk een zeer persoonlijk verhaal is. Dat het net al de factoren zijn die haar levenspad en ingesteldheid mee bepaald hebben, nu haar verhaal binnen deze job vorm geven. Steeds met voldoende realiteitszin voor ogen komt ze er, naar eigen zeggen, stap voor stap.

Natuurlijk zijn we ook benieuwd naar haar ervaring en feedback over onze rol als bemiddelaar/verbinder. Heeft dit haar de aanzet gegeven die ze nodig had? Welke tips kan ze ons geven?

Ze gaf meteen aan dat ze het apprecieerde dat we steeds zijn blijven luisteren. Met name omdat haar situatie wat specifieker was. We zijn ook effectief met iets gekomen, waar ze zelf nooit aan gedacht zou hebben en voor zichzelf niet in eerste plaats een match zou zien. We zijn haar blijven steunen en opvolgen, maar uiteindelijk heeft ze het inderdaad zelf gedaan! Ze geeft mee dat het belangrijk is om oog te hebben voor het persoonlijk draagvlak in deze verhalen, want zomaar het professioneel roer omgooien én verhuizen.. het is niet niks.

Het doet ons veel plezier om dergelijke verhalen te kunnen brengen. Zowel de opdrachtgever, de kandidaat arts zijn in deze tevreden.. dat is waarom wij deze job zo graag doen! Zeker als we tot slot van onze ontmoeting te horen krijgen ‘Jullie hebben echt wel goed bemiddeld!’

Zit je zelf met vragen of wil je (discreet) uitkijken naar een andere mogelijkheid! Aarzel dan zeker niet om met ons contact te nemen. Zet je even neer, neem een koffie, .. wij luisteren.

Sara Lambrechts
www.2thact.be