Verzekeringsgeneeskunde heeft belangrijke sociale functies en heeft impact op de maatschappij. Dit medisch specialisme evolueert steeds meer naar multidisciplinair teamwerk en overleg.

Adviserend artsen krijgen niet altijd goede commentaar in de pers. Mensen zien hen vaak als controleurs of rechters, die zich meer bezighouden met  papierwerk dan met geneeskunde. Dit karikaturale beeld stemt echter niet overeen met de werkelijkheid op het terrein.  “We hebben wel een controleopdracht”, erkent dr. Pierre-Yves Demuynck, adviserend arts bij CM. “De budgetten voor gezondheidszorg zijn niet onbeperkt, dus moeten we de juiste middelen op het juiste ogenblik aan de juiste mensen toekennen. We worden niet voor niets adviserend arts genoemd. Sociale aspecten worden almaar belangrijker in ons beroep, en terecht. Onze leden maken in hun leven soms erg moeilijke momenten door. Het is onze taak om hen zo goed mogelijk te begeleiden.

”Als adviserend artsen staan wij ook borg voor een optimaal gebruik van de middelen van de ziekteverzekering. Op die manier kunnen we het systeem dat gebaseerd is op solidariteit vrijwaren.

Het glas is halfvol

Een adviserend arts heeft een aantal administratieve taken, maar blijft in de eerste plaats een arts. “Een adviserend arts ziet gewoonlijk 40-50 patiënten per week”, legt dr. Demuynck uit. “Elke consultatie bestaat uit twee delen: een klassieke medische evaluatie (met anamnese, klinisch onderzoek,…) en een evaluatie van de sociale en beroepssituatie van de patiënt. Wat kunnen we voorstellen en hoe kunnen we de patiënt activeren? De wetten en reglementeringen over arbeidsongeschiktheid laten weinig ruimte voor interpretatie. Maar anderzijds is het toch niet meer helemaal zwart of helemaal wit zoals vroeger. Vandaag is er een grijze zone, waarin de adviserend arts zelf zijn weg moet zoeken om op die manier hefbomen en oplossingen voor te stellen waar de patiënt zelf niet altijd aan denkt en die op maat zijn van zijn of haar gezondheidstoestand.”

Arbeidsongeschiktheid: een ‘behandeling’?

De manier waarop we arbeidsongeschiktheid bekijken, is de laatste jaren helemaal veranderd. Het gaat nu veel minder om wat de patiënt niet meer kan doen, en veel meer om wat hij nog wel zou kunnen doen. We stimuleren de bestaande vaardigheden en capaciteiten van een patiënt met het oog op een maximale re-integratie in het arbeidscircuit. “Arbeidsongeschiktheid kan overigens beschouwd worden als onderdeel van de behandeling, waarbij we moeten streven naar een ‘ideale’ duur ervan. Als de arbeidsongeschiktheid onnodig wordt verlengd, kan dat negatieve bij werkingen hebben en niet alleen op budgettair vlak. Bij sommige aandoeningen zoals kanker is het genezingspercentage hoger bij patiënten met professionele perspectieven, dan bij patiënten van dezelfde leeftijd zonder dergelijke perspectieven.” 

“Hardnekkigheid is uiteraard uit den boze”, preciseert dr. Demuynck. “We gaan een patiënt met een gemetastaseerde kanker niet lastigvallen met een project van professionele heractivering. Maar voor veel leden die arbeidsongeschikt zijn, kan zo’n project een therapeutische waarde hebben. Sommigen zullen uiteraard nooit meer aan het werk gaan. Maar zelfs dan kunnen we bijvoorbeeld vrijwilligerswerk of een opleiding aanraden, ook al is dat alleen maar om bezig te blijven. Het biedt toch uitzicht op een re-integratie in de maatschappij en een betere levenskwaliteit.”

Multidisciplinair beleid

Driekwart van de activiteit van een adviserend arts gaat over problemen van arbeidsongeschiktheid. De rest van de tijd gaat uit naar de terugbetaling van bepaalde vormen van gezondheidszorg. Bijvoorbeeld: veel kinesitherapie (met name na een ongeval of een CVA), bepaalde verbandmaterialen en de dure geneesmiddelen van hoofdstuk IV, waarvoor de adviserend arts zijn akkoord moet geven. 

Een adviserend arts kan zelf en onafhankelijk van anderen beslissingen nemen, maar werkt toch zelden alleen. Binnen het ziekenfonds werkt hij samen met de andere adviserend artsen, paramedici en administratief medewerkers. De Hoge Commissie van de geneeskundige raad voor Invaliditeit en zijn voorzitter dr. Alex Peltier treden dat multidisciplinaire beleid bij. De vaardigheden van alle betrokkenen (kinesitherapeuten, psychologen, ergotherapeuten, verpleegkundigen,…) geven een specifieke kijk op de arbeidsongeschiktheid en de mogelijkheid tot werkhervatting.

Verzekeringsgeneeskunde treedt ook meer en meer naar buiten. Sinds enkele jaren vormen adviserend artsen triogroepen met bedrijfsartsen en huisartsen. “Op die vergaderingen, die op provinciaal niveau gehouden worden, leren we elkaars beroep en prerogatieven beter kennen, creëren we een netwerk rond de patiënt en harmoniseren we onze visie op de reglementering en de werkelijkheid van het terrein”¸ concludeert dr. Demuynck. “Want uiteindelijk hebben we allemaal dezelfde opdracht: de patiënten zo goed mogelijk begeleiden in hun zorgtraject en hun leven.”

CM zoekt nog adviserend artsen. Meer weten? Ontdek alles over de vacatures op www.cm.be/jobs/adviserend-arts.